سلام
یه ساله عقد کردیم و هنوز سر خونه و زندگیمون نرفتیم. اما هر دومون عااااااشق بچه های تپلی و با نمک و شومپس مپلی هستیم. تصمیم دارم اگه خدا بخواد و صلاح دید که چند سال دیگه یه فرشته ی آسمونی کوچولو هم به ما بده عکسهاشو تو همین وبلاگ قرار بدم و خاطراتشو بنویسم. پس عنوان این وبلاگ فعلا موقته تا کوچولومون بیاد و اسم وبلاگو ٦ دونگ بزنه به اسم خودش... شاید ستاره (چون تک ستاره ی باباست) .... شاید آرزو (چون آرزوی من و همسرمه) ... شایدم سپهر (چون آسمون باباست) ... شایدم پارمیدا (آخه شکلات باباست دیگه) حتما متوجه شدین که من خیلی دختر دوست دارم و البته خانمم پسر. اما من اعتقادم اینه که هرچی باشه ، باشه فقط سالم باشه.همین.
بابا مامانای گلی که به ما سر میزنید قدمتون روی چشم. لطفا برامون دعا کنید که شرایط مالی و... درست بشه تا بریم سر خونه زندگیمون.
امیدوارم مارو قابل بدونید که گاهی سری به ما بزنید.